Mam na ogrodzie sporo dekoracyjnych przedmiotów z drewna. Lubię naturalne dekoracje i chętnie zbieram różne przedmioty, które już swoje odsłużyły. Tak jak części starego koła, które zdobią ogrodowy murek, czy stare koło od taczki.


W ramach tegorocznych ogrodowych porządków odrestaurowaliśmy nasza altanę (o tym napiszę w osobnym poście) a przy okazji odświeżyliśmy też drewniane koła.  Najpierw mycie ciśnieniowe:



Potem po wyschnięciu olejowanie. Piły olej jak gąbka. Wprost miałam wrażenie, że słyszę radosne mlaskanie!



Olejem potraktowałam też metalowe obręcze kola od taczki -  żeby nie rdzewiały.
Zakonserwowane olejem lnianym koła dosychały kilka dni, zanim trafiły na swoje stałe miejsca.


Teraz wiem, że nie straszna im jesień i zima, chłód, wiatr, deszcz i śnieg. 

Za oknami już prawdziwa jesień. Pochłodniało, poszarzało, a z drzew spadają kolorowe liście. Dzisiaj prosty i szybki pomysł na to, aby się nie marnowały. Dekoracje w stylu eko :)


Do zrobienia lampionu (może również służyć jako wazon)  potrzebne będą:


- klej tzw biały (klej do decoupage, tzw. "klej magiczny" czy jakikolwiek inny, który po wyschnięciu staje się przezroczysty)
- słoik
- liście
- sznurek lub rafia do dekoracji
- pędzelek do nakładania kleju

oraz przydatne, choć niekonieczne jeśli mamy cienkie i wiotkie liście: ręcznik papierowy i wałek do ciasta

Liście wkładamy pomiędzy dwie warstwy papierowego ręcznika i "prasujemy" wałkiem do ciasta. Chodzi o to, aby nerwy i ogonki stały się płaskie, a liście mniej sztywne.  Liście smarujemy klejem i robimy kolaż na słoiku. Zostawiamy do wyschnięcia. Tu drobna podpowiedź - jeśli mokre od kleju liście zaczynają odstawać od słoika można całość zawinąć ciasno folią spożywczą lub zwykłym, tekstylnym ręcznikiem kuchennym i tak zostawić do czasu wyschnięcia. Po wyschnięciu na górze słoika zawiązujemy rafię lub sznurek i gotowe.




Ja do swojego słoika dołączyłam różę z liści. Jak ją zrobić pokazują kro po kroku poniższe zdjęcia:







Taka dekoracja ładnie wygląda w różnych miejscach. Z większej ilości można zrobić wianek.
A tu inny "liściasty" lampion.






Miłej jesieni, kochani....

Dzisiaj szybka porada, wcale nie kulinarna. Zamiast sosu do sałatki proponuję sos... do mebli.
Jak wiecie mam bzika na punkcie meblowych przeróbek. Często jednak czas mi nie pozwala na zajęcie się od razu przywleczonym z targowiska  albo innej graciarni "delikwentem" i jestem zmuszona postawić go w domu tak jak jest.  Często takie meble mają paskudną, porysowaną lub mocno wyblakłą powierzchnię i denerwują mnie swoim widokiem. Niedawno znalazłam w necie informację jak polepszyć ich kondycję w prosty sposób. Wypróbowałam go na tej półeczce:


Robi wrażenie, prawda?
Przetarłam półeczkę "sosem" zrobionym z 3 części oleju lnianego do konserwacji drewna i 1 części octu. Jak widać ładnie nabłyszczył powierzchnię, uwydatnił słoje drewna i ukrył niedoskonałości starego lakieru.


Półeczkę odświeżałam ponad dwa tygodnie temu i efekt utrzymuje się nadal.
Oczywiście ta metoda nie uzupełni ubytków w lakierze ani nie usunie plam po gorących szklankach z politury czy innych poważniejszych  problemów z powierzchnią. Ale na meble lekko porysowane sprawdza się doskonale.
Zamiast oleju lnianego możecie użyć innego, trzeba jednak pamiętać, że nie każdy olej łatwo wysycha. Zanim zaczniecie stosować ten "meblowy vinegtette" na swoich sprzętach zróbcie koniecznie próbę w mniej eksponowanym miejscu, aby zobaczyć czy mikstura zadziała zgodnie z Waszymi oczekiwaniami.

Nic na to nie poradzę, sprawia mi ogromną frajdę używanie ręcznie robionego mydła. Taka odrobina luksusu na co dzień. Oczywiście nie chodzi mi o glicerynowe kostki z zatopionymi w środku kwiatkami, wiórkami itp., tylko o prawdziwe, naturalne mydło wyrabiane według tradycyjnych receptur. Bez sztucznych barwników, konserwantów, wybielaczy, polepszaczy i całej reszty nowoczesnych dodatków.


Moi znajomi, którzy wiedzą o mojej słabości do naturalnych mydełek nie mają najmniejszego problemu z tym, co mi dać w prezencie :)





Ostatnio dostałam od koleżanki  mydło na sznurku, wykonane na bazie oleju lnianego z zatopioną w nim lawendą.  Pachnie i lawendą i olejem lnianym, co stanowi dość ciekawą i zaskakującą zapachowo mieszankę.  Używam go w ogrodzie, do mycia rąk po pracy. Pomysł ze sznurkiem okazał się być bardzo praktyczny! Mydełko po prostu wieszam na ogrodowym kranie.



Podobne mydełko, ale bez sznurka gości w mojej łazience. Kupiłam je podczas jednego z moich pobytów w Szwecji.


Używam również wiórków mydlanych z mydła lnianego. Świetne do ręcznego prania! Bardzo dobrze rozpuszczają się w wodzie i doskonale radzą sobie z usuwaniem zabrudzeń. Na dodatek rzeczy po praniu w wiórkach mydlanych są miękkie i nie ma potrzeby używać płynu do płukania.


Mam w łazience niewielki zapas mydełek z naszej, polskiej Lawendowej Farmy. Każde z nich jest jak kapsuła pełna dobrej energii - nie tylko myje, ale także koi i pielęgnuje. A czasami naprawdę zaskakuje zapachem lub dodatkami. Na przykład czarne mydełko z dodatkiem węgla aktywnego.  Doskonale radzi sobie z wszelkimi niedoskonałościami skóry, wypryskami itp. Podobno mozna nim także myć zęby, ale aż tak odważna nie jestem.


Jeśli zwykle kupujecie mydełka w płynie lub kostki w markecie, spróbujcie choć raz kupić ręcznie robione, naturalne mydełko. Jest droższe, to prawda, ale warto. Poza tym "zmydla się" zdecydowanie wolniej niż mydełka marketowe i starczy Wam na dużo dłużej.

Moja najstarsza córka marzyła o dużym biurku. Koniecznie takim "panieńsko-romantycznym".
Polowałam na starociach na typowe biurko lub sekretarzyk, ale w końcu skapitulowałam. Jak już mi coś w oko wpadło to cena była nie do przyjęcia.  W końcu rozwiązanie przyszło samo. Zamykając na lato opolskie AgoHome i przygotowując się pod jesienną zmianę wystroju tamtejszego showroomu zabraliśmy stół pełniący rolę lady.  Jak powstawał pokazywałam TUTAJ


Zaproponowałam córce stół zamiast biurka. Ula zaakceptowała pomysł przygarnięcia stołu. Szare nogi się jej podobały, ale zielony kolor blatu chciała nieco rozbielić.
Czarne dekory na ramie i na szufladzie świetnie się sprawdzały w showroomie, gdzie mieliśmy wyłącznie sztuczne oświetlenie, ale w jasnym pokoju robiły zbyt dramatyczne wrażenie.


Dlatego zarówno blat jak i rama stołu wraz z dekorami została potraktowana białym woskiem (Byta-yta). Dekory uroczo się "zamgliły".


 Największym wyzwaniem było czekanie aż wosk wyschnie i będzie można wstawić biurko na docelowe miejsce. Wilgotna, jesienna aura nie sprzyjała szybkiemu schnięciu. W niedzielę wreszcie  biurko trafiło pod okno.

Tak jest teraz:
A tak było do tej pory:

Kupiłam dwie skrzynki z surowego drewna. Skrzynki były w drugim gatunku, z sękami i widocznymi śladami szpachlowania pęknięć. Ponieważ miałam zamiar je postarzyć, było mi to nawet na rękę. 


Skrzynki pierwotnie wyglądały tak:


Wyszczotkowałam je wzdłuż słojów metalową szczotką. Zabieg taki uwydatnia słoje, przez co powierzchnia staje się zdecydowanie bardziej rustykalna. Miękka część drewna (przyrosty letnie) daje się wyszczotkować, twarda cześć (przyrost zimowy) zostaje.


Na wyszczotkowaną powierzchnię nałożyłam postarzającą warstwę  domowego wyrobu bejcy. Przepis na octową bejcę postarzającą podałam TUTAJ

Po wyschnięciu nałożyłam napis. Użyłam do tego transferu wydruku laserowego i rozpuszczalnika nitro. O tym jak zrobić transfer pisałam TUTAJ
Potem  wtarłam w skrzynki wosk biały Allback. Starałam się aby warstwa wosku była cienka dzieki czemu uzyskałam efekt poszarzenia drewna.

Szarości i zielenie jakoś nie chcą mnie opuścić. Zagościły również na tej skrzyneczce.


A już za kilka dni poprowadzę kolejne warsztaty na których powstają takie skrzyneczki. Zobaczcie co wyczarowały uczestniczki poprzednich edycji.

Weekend spędziliśmy w siedlisku na wzgórzu, porządkując podwórko przed planowanym remontem. W ramach sprzątania musieliśmy usunąć dwa dziko rosnące krzaczki czarnego bzu. Zakorzeniły się pomiędzy kamieniami fundamentów obory. Zebrane owoce, przynoszone przez nas w koszyczkach do domu ku mojemu zaskoczeniu w sumie wypełniły dwa wielkie kosze. Obskubywanie kulek z ogonków trwało i trwało, ale efekt jest: 11 litrów pysznego, domowego soku już trafiło do naszej spiżarni.






Dla tych, którzy chcieliby zrobić własny sok podaję przepis:


Składniki:
na ok. 1 kg dojrzałych owoców potrzebne będzie: 0,5 kg cukru i  1 szklanka wody oraz  sok wyciśnięty z 1 cytryny
Wykonanie:
Owoce delikatnie myjemy i oddzielamy od gałązek. Można to zrobić ręcznie lub pomóc sobie widelcem. Należy odrzucić wszystkie niedojrzałe owoce bzu! Czarne kuleczki umieszczamy  w dużym garnku, wlewamy wodę i gotujemy. Trzeba przy tym uważać, aby nie wykipiały. Owoce podczas gotowania powinny popękać. Pod koniec gotowania dodajemy sok z cytryny i cukier. Odcedzamy i gorący sok wlewamy do słoiczków lub butelek. Można go dla pewności pasteryzować. 

Piękna pogoda w sobotę wprost zachęcała do prac ogródkowych. Zaraz po śniadaniu ruszyliśmy więc  do przycinania, przesadzania, grabienia i innych jesiennych robót. Między innymi przycięliśmy tuje przed domem, które w tym roku jakoś nadzwyczaj ochoczo śmignęły w górę. Nie lubię jak się "zielone" marnuje, więc szybko złapałam za kilka wyciętych pędów aktinidii i zrobiłam z nich podstawę do wianka. Mała była i krzywa straszliwie, ale to mi wcale nie przeszkadzało, bo po dowiązaniu gałązek tui i kwiatostanów hortensji powstała bardzo fajna ozodoba.


Po zrobieniu wianka na drzwi


zrobiłam jeszcze mniejszy jako ozdobę stołu na tarasie.


Bardzo lubię szklane lampiony - wyglądają elegancko praktycznie w każdej odsłonie. Wystarczy wianek, albo wstążka i nabierają charakteru. Wianek położyłam na paterze, którą kiedyś pokazywałam tutaj a zrobiłam z niezbyt urodziwej bambusowej dekoracji z Jysk-a za 10 zł. Kolorem i fakturą przypominającą ceramikę wspaniale się dopasowała do kompozycji.

Nashi pozbierane i w większości już zjedzone (mniam), antonówki pozbierane i przerobione na pyszne musy (mmm...), teraz przerabiam jeżyny. Zgodnie z życzeniem moich dzieci powstanie z nich pyszny sok. A na sok przydałaby się ładne butelki. Moje były zupełnie zwykłe, a teraz wyglądają tak:


Do zrobienia wzorków wykorzystałam szablon i woski barwiące Byta-yta. Wystarczy nakleić szablon na butelkę, a następnie gąbeczką lub patyczkami kosmetycznymi nabierać wosku i tepować. Szablon odkleić i delikatnie zdjąć, butelke zostawić do wyschnięcia wosku.


Tak ozdobioną butelkę, kiedy wosk już dobrze wyschnie można bez problemu myć wodą. Nie można jedynie szorować jej ostrym zmywakiem kuchennym lub myć w zmywarce.

Miłego weekendu!

Czasem trzeba improwizować. Tak było również w tym przypadku. Potrzebowałam na szybko zgrabne pudełko do przechowywania notatek, wizytówek i karteluszków  przekładanych z miejsca na miejsce na moim biurku. W oczekiwaniu na "ogarnięcie" wpisanych na nich kontaktów górka  dokumentów niepokojąco urosła. Złapałam więc pudełko po butach z porządnej, sztywnej tektury i doprowadziłam je do takiego stanu:

Tak było:


Tak jest:



 Użyłam farb i wosków Byta-yta, zamiast szablonu  wykorzystałam małą papierową serwetkę z ażurowym brzegiem. Dzięki temu, że dekoracja jest wykonana woskiem, a nie farbą mogłam jednym papierowym maleństwem udekorować całe wieczko. Całę pudełko było malowane białą farbą. Górę potraktowałam woskiem w kolorze zielonym (od razu zielony, żadnego podkładu z jasnego wosku) rozkładając go nierównomiernie, aby uzyskać smugi. Dół potraktowałam woskiem w kolorze jasnożółtym. Daje ładny efekt, bo biały kolor farby mocno przebija spod wosku.