Mamo, dlaczego malujesz pół taboretu?

To było pytanie, które podczas pracy słyszałam najczęściej. Wcale mnie to nie dziwi, bo kto "normalny" odnawia meble tylko w połowie?

Od jakiegoś czasu szukałam mebla widowiskowo zniszczonego, ale bez korników, próchna czy pleśni. No i końcu udało mi się. Kupiłam za grosze cztery niewielkie mebelki, w sam raz do obmyślonej przeze mnie metamorfozy.  Mój mąż, choć przyzwyczajony do tego, że znoszę do domu różne graciajstwa tym razem nie krył dezaprobaty. Co masz zamiar zrobić z tymi trupami? -pytał. Toż na śmietnik ludzie lepsze wynoszą! I w tym problem - odpowiedziałam - bo tym razem zależało mi akurat na tych mocno złachanych.


 Na pierwszy ogień do przeróbki poszedł solidny, ciężki stołek. Miał zostać mebelkiem pokazowym, ilustrującym co można zrobić z "drewna opałowego" przy użyciu farb i wosku meblowego.
Zwykle do malowania farbami kredowymi, które świetnie kryją  wystarczy lekko przetrzeć powierzchnię papierem ściernym. W tym przypadku, przy tonach łuszczącej się farby w najprzeróżniejszych kolorach nie chciałam ryzykować, że przy malowaniu będą mi się kawałki starej farby przyklejać do pędzla. Sięgnęłam po chemię i przy użyciu żelowego zmywacza do powłok lakierniczych usunęłam tyle starej farby ile się tylko dało. Na szczęście w tym przypadku wystarczało aby powierzchnia była w miarę gładka. Gdybym miała całość zdzierać do żywego drewna chyba zarzuciałabym całą tę robotę. Miejsca w których drewno się rozeszło i zostały dziury uzupełniłam i zaszpachlowałam.

Potem już było z górki. Malowanie to czysta przyjemność. No może z tą czystością przesadziłam. Przy zamykaniu puszki z farbą zaliczyłam mały wypadek. Farba mi się wyśliznęła z ręki, zdążyłam ją złapać zanim spadła na podłogę, ale potężny chlust ze środka puszki wylądował na mojej twarzy i włosach. Wyglądałam jakby ktoś we mnie rzucił tortem z bitą śmietaną :)


Ułańska fantazja kazała mi blat machnąć na miętowo a nogi pozostawić kremowe. Oczywiście tylko na połowie stołka, bo druga połowa nadal smętnie świeci odpryskami starej olejnej.


Na koniec woskowanie i przecieranie. No i gotowe! Mój pokazowy taborecik pojechał do sklepu zachęcać klientów do recyklingu starych mebli.  Fotkę jak wygląda teraz zamieszczę w kolejnym poście.

Przy okazji mała dygresja: lubię dawać nowe życie zniszczonym meblom, chętnie pochylę się nad każdym meblowym trupem, z którego daje się jeszcze coś zrobić. Nie jestem jednak w stanie zrozumieć ludzi, którzy podążając za modą na wnętrza shabby chic, skandynawskie czy prowansalskie przemalowują meble z przed 100 czy więcej lat a będące w bardzo dobrym stanie. Na jednym z amerykańskich blogów widziałam niedawno metamorfozę ślicznej komódki, z pięknymi intarsjami i świetnie zachowanym fornirem. Po metamorfozie powstała różowa toaletka dla dziewczynki. Owszem, całkiem ładna i zapewne młoda dama była zachwycona, jednak dla mnie to nie było "drugie życie" komody a "morderstwo z premedytacją".