Ogrodowy stolik z maszyny do szycia - metamorfoza

Mebel w 100% z odzysku. Dacie wiarę?

W 1997 roku, kiedy mieszkałam pod Wrocławiem powódź zwana potem potocznie powodzią tysiąclecia wyrządziła w mieście i jego okolicach potężne szkody. Do wioski w której mieszkałam ewakuowano dwie sąsiednie wsie, kompletnie zalane wodą. Pola, łąki, a także ulice i osiedla stały się nagle wielkim jeziorem. Najbardziej wstrząsający był jednak widok tego, co pozostało po cofającej się powodzi. Krajobraz jak z filmów s-f, całkowicie pokryty błotem i szlamem. Pomimo ogromu nieszczęścia zdarzały się też sytuacje, które wywoływały mimowolny uśmiech na twarzy. Jednym z takich zabawnych widoczków  był "salonik" urządzony na przystanku autobusowym. Ktoś postawił tam kanapę, fotel, stoliczek i lampę z abażurem - wszystko tak dokładnie oblepione błotem że nie sposób było się domyślić pierwotnych kolorów.  A na stoliku stał sobie jak gdyby nigdy nic ubłocony dzbanek na herbatę i obtłuczona filiżanka. Drugi zabawny widoczek to starszy Pan, chudy i niski, z mozołem ciągnący za sobą  wózek-dwukółkę na którą pracowicie zbierał wszelkie żelastwa rozrzucone po ulicach i podwórkach na przedmieściach Wrocławia. Piętrzyły się na wózku w malowniczym stosie, podskakując na każdym wyboju i przechylając się raz w jedną, raz w drugą stronę.  Na samym szczycie metalowej piramidki sterczały nogi maszyny do szycia. Zapytałam staruszka za ile odsprzedałby mi swoją zdobycz. Podrapał się po mocno przerzedzonej czuprynie i spoglądając tęsknym wzrokiem na McDonalda za moimi plecami bąknął:  kawę i hamburgra. Kiedy pobiegłam po kanapkę rzucił jeszcze szybko: i frytki!  W ten oto barterowy sposób zostałam właścicielką  lekko podrdzewiałych reliktów przeszłości :)



Rozmontowane nogi wstawiliśmy do piwnicy moich teściów, bo po przeprowadzce do Warszawy kompletnie nie mieliśmy co z nimi zrobić. Potem utknęły w naszym garażu, bo choć wiedzieliśmy do czego będą służyć, to nie mieliśmy czasu się niemi zająć. Na jakiejś aukcji internetowej dokupiłam w ubiegłym roku dębowy blat w opłakanym stanie.  Część desek miała lokatorów, a z ramy odlazł obłóg.


Mój nieoceniony mąż skleił go, potraktował środkiem owadobójczym, wyszlifował, zaolejował i zawoskował na ciemno. W miejsca całkowicie przeżarte wstawił fleki z dębowej deseczki.




Olej wsiąkał w drewno jak w gąbkę. Drewno od razu nabrało szlachetniejszego wyglądu, uwidoczniły się słoje. Dzięki porządnemu olejowaniu może teraz bezpiecznie stać na dworze i żaden deszcz mu nie zaszkodzi.

Nóżki zostały wyszlifowane. Wymontowaliśmy koło, które będzie elementem innego meblowego projektu. Zmontowane nóżki pomalowałam  dwiema cienkimi warstwami farby Allback w kolorze Midnightt Blue.





 Tym samym kolorem pociągnęłam także  podstawę blatu, która bez dębowego obłogu nie wyglądała zachęcająco. 


Farba Allback schnie długo (pomiędzy warstwami trzeba czekać 24 godziny) ale chroni doskonale. Przez kilka do kilkunastu następnych lat nie popęka i ni złuszczy się, a zawarty w niej olej skutecznie odcina dostęp wilgoci. Zważywszy na fakt, że szlifowanie tych nóżek było ciężka pracą  wizja, że po roku czy dwóch miałabym na nowo zdzierać rdzę nie nęciła mnie w ogóle :)
Gotowe dzieło:



Teraz na warsztat trafiły dwa metalowe krzesełka, które będą stały przy stole.