Dziwna ta zima. W dzień + 5 w nocy -3, raz deszcz raz śnieg i ciągła wilgoć.  Tęsknie za wiosną. Żeby choć trochę poczuć wiosenny klimat cały dom udekorowałam szafirkami. Te ulokowały się w oknie salonu i spoglądają na szare o tej porze roku podwórko.



Szafirki zasiedliły także gniazdko z wikliny


Wkradły się do naszej sypialni i do pokoi  dzieci




A na koniec jeszcze miłe wspomnienie z Tłustego Czwartku - mini pączki serowe :)
Szybkie, proste i bardzo smaczne!


My używamy mąki pełnoziarnistej, ale równie dobre wyjdą ze zwykłej.
Mieszamy 1 szklankę mąki, 1 jajko, rozrobiony twaróg (250 g), łyżkę cukru, 1,5 łyżeczki proszku do pieczenia. Jeśli twaróg był mocno wilgotny może być potrzebne więcej mąki.  Formujemy kulki, wrzucamy na rozgrzany tłuszcz i smażymy do zrumienienia. Smacznego!

Weekend spędziliśmy w siedlisku na wzgórzu, porządkując podwórko przed planowanym remontem. W ramach sprzątania musieliśmy usunąć dwa dziko rosnące krzaczki czarnego bzu. Zakorzeniły się pomiędzy kamieniami fundamentów obory. Zebrane owoce, przynoszone przez nas w koszyczkach do domu ku mojemu zaskoczeniu w sumie wypełniły dwa wielkie kosze. Obskubywanie kulek z ogonków trwało i trwało, ale efekt jest: 11 litrów pysznego, domowego soku już trafiło do naszej spiżarni.






Dla tych, którzy chcieliby zrobić własny sok podaję przepis:


Składniki:
na ok. 1 kg dojrzałych owoców potrzebne będzie: 0,5 kg cukru i  1 szklanka wody oraz  sok wyciśnięty z 1 cytryny
Wykonanie:
Owoce delikatnie myjemy i oddzielamy od gałązek. Można to zrobić ręcznie lub pomóc sobie widelcem. Należy odrzucić wszystkie niedojrzałe owoce bzu! Czarne kuleczki umieszczamy  w dużym garnku, wlewamy wodę i gotujemy. Trzeba przy tym uważać, aby nie wykipiały. Owoce podczas gotowania powinny popękać. Pod koniec gotowania dodajemy sok z cytryny i cukier. Odcedzamy i gorący sok wlewamy do słoiczków lub butelek. Można go dla pewności pasteryzować. 

Tym razem w sezonie "bzowym" postanowiłam zaszaleć na całego.  Przytargałam do domu z Siedliska Na Wzgórzu  wielgachny kosz z zebranymi kwiatami bzu czarnego. Rozłożyłam na starej firance, aby ułatwić ewakuację ew. lokatorom, a potem zaczęłam przerabiać na różne pyszności.  W pierwszej kolejności baldachy trafiły do baniaczków po wodzie mineralnej, gdzie powstaje od kilku dni musujący napój. (przepis podałam w ub. roku TUTAJ). Potem wielgachny słój wypełniłam kwiatami na pyszny syrop.  A dziś popijam miętowo-bzową, domową Ice-Tea.
 
 
Przepis jest prosty (o ile macie w domu zapas bzowego syropu).
Zebraną w ogrodzie świeżą miętę zalewam gorącą wodą. Kiedy przestygnie, przelewam do dzbanka, dolewam  syrop z bzu i wrzucam kilka listków mięty. Całość chłodzę w lodówce i podaję z kostkami lodu.


 
Można również dodać do dzbanka kilka plasterków cytryny.
Litr napoju przelałam sobie dzisiaj do butelki po wodzie mineralnej i zabrałam do pracy. Pycha!

Przyłączacie się do kawy na tarasie?  Ze rabarbarowym ciastem i pachnącymi słońcem truskawkami z ogródka? Zapraszam :)

Przez cały tydzień zajmował mnie pewnie projekt, o którym napiszę w kolejnym poście. Niedzielę postanowiłam więc spędzić na "nic nie robieniu". Tym bardziej, że akurat w niedzielę wypadała nasza rocznica ślubu i chcieliśmy ją uczcić wylegiwaniem się na hamakach w otoczeniu kwitnących róż i jaśminu. Jak zwykle nie do końca nam to "nic nie robienie" wyszło, ale i tak wypoczęliśmy wspaniale.
Czerwiec nieodmiennie kojarzy mi się z rabarbarem i truskawkami. Obie rośliny mam w ogrodzie, więc chyba nikogo nie dziwi, że zamiast tortem raczyliśmy się ciastem, lodami i owocami.


Jeśli i Wy lubicie rabarbarowy placek podaję mój przepis:


Miksujemy 4 jajka ze szklanką cukru. Dodajemy roztopioną kostkę margaryny i stopniowo dosypujemy 2 szklanki mąki i łyżeczkę proszku do pieczenia. 2/3 masy wylewamy do tortownicy, posypujemy rabarbarem i przykrywamy resztą ciasta.  Wstawiamy do piekarnika nastawionego na ok. 180 stopni.

Dziś stanowczo nie wnętrzarsko i nie o farbach! Słoneczko od rana świeci za oknem, a w mojej jadalni rozgościły się tulipany. Jak w tej sytuacji nie dostrzec uroków życia?  A w ikeowskiej misie na nóżce pozują do zdjęcia ulubione ciastka śniadaniowe mojej rodzinki. 



Od niedawna śniadaniowy przysmak zyskał nowa nazwę - ciastka "weteryniarskie".  Dlaczego? O tym za chwilę.

Przepis na sukces jest prosty -  płat ciasta francuskiego smarujemy śmietaną, posypujemy ulubioną przyprawą ziołową, układamy plastry szynki i zwijamy w rulon. Rulon kroimy na plastry i układamy je na blasze. Potem na 10 min do piekarnika i gotowe.


A teraz wyjaśnienie, dlaczego ciastka zyskały nową nazwę. Tym razem zwijała je moja najstarsza latorośl, która z racji mniejszej wprawy rozłożyła szynkę tak, że pierwszy i ostatni plaster ostały się z samą śmietaną.  Moja najmłodsza córka Maja serwując danie na stół zapytała słodkim głosikiem tatę: chcesz takie z mięsem czy weteryniarskie? 
No to kto ma ochotę spróbować?

Dla większości ludzi "sezon ogórkowy" to synonim  letniego spowolnienia życia towarzyskiego, braku sensacyjnych newsów i posuchy kulturalnej. Dla mnie w tym roku sezon ogórkowy charakteryzuje się nie tylko mnogością atrakcji ale i wysypem ogórków do przetworzenia.


Z siedliska przywiozłam wielgachny kosz ogórków. Tak na oko ze 40 litrów zieleniny (o ile ogórki można odmierzać w litrach ).  I przetwórz to teraz człowieku. Te, które przywoziliśmy wcześniej zostały ukiszone lub pożarte na surowo. Te "ostatkowe" niezbyt się do kiszenia nadawały. Część poszła w słoiki w wersji sałatkowej, część zamarynowałam w ćwiartkach a reszta została zakiszona w małych porcjach w formie drobnej kostki. Gównie jako baza do zupy ogórkowej.


Dlaczego w kostkę a nie tarte? Otóż zdradzę Wam pewien sekret: lubię sobie łyżkę takich ogórasków dołożyć do zupy fasolowej.  A poza tym są super jako dodatek do klasycznej sałatki jarzynowej.

1 kg ogórków, obranych i pokrojonych w kostkę
2-3 ząbki czosnku
1/4 łyżeczki kolendry lub gorczycy
1/2 łyżeczki nasion kopru
4 dag soli na ok 2 szklanki wody

Wodę zagotować z solą, koprem i kolendrą. Ogórki wymieszać z drobno siekanym czosnkiem, a następnie umieścić w niedużych słoikach (ew. butelkach). wstrząsnąć słoikiem, aby ogórki się w nim "uklepały". Zalać ogórki wystudzoną solanką. Ja odcedzam najpierw nasionka, ale można też je zostawić. Pokrywki na słoikach na 3-4 dni zakręcić lekko, potem szczelnie dokręcić. Ja nie pasteryzuję, ale jeśli obawiacie się, że mogą się zepsuć, to jak najbardziej - można pasteryzować.


Przy okazji pochwalę się swoim nowym nabytkiem. Wiklinową tacę z rączką kupiłam za 25 zł. Była taka sobie. Nijaka i z okropną płytą na dnie. Ale czegóż nie zdziała trochę farby? W wersji białej podoba mi się znacznie bardziej. Do malowania wikliny używam farb w sprayu. Nie lubię kiedy spośród pomalowanych witek prześwitują miejsca niedomalowane, a tak się zwykle dzieje przy malowaniu pędzlem.


Ogromną zaletą prowadzenia sklepu jest to, że zawsze ktoś znajomy, choćby przypadkiem na chwilę wpadnie. I tak zajrzała do mnie przejazdem Ania z Rabki. Zaskoczyła mnie prezencikiem: uśmiechniętym aniołkiem, kwiatkami z włóczki i kolczykami. Dziękuję :)


Qrka do zamówionych przeze mnie tabliczek dorzuciła tajemniczy woreczek w którym odkryłam zawieszkę.


A Ewa z Przytulnego Domu wyczarowała dla mnie takie cudeńko:


Kto mówi, że w sezonie ogórkowym jest nudno?

Nie mogłam się oprzeć. Jak tylko w siedlisku na wzgórzu zakwitł bez czarny coś mi ciągle powtarzało: rusz się kobieto, bo przekwitnie!  Lubię zapach czarnego bzu, a nasz siedliskowy aromatyzuje całą okolicę ;) No to wzięłam koszyk, nożyce i poszłam po ten bez. Większość trafiła do słoja w którym przygotowałam syrop, a z reszty postanowiłam przygotować napój, przez niektórych szumnie nazywany szampanem bzowym.


Do 5 litrowego baniaczka po wodzie mineralnej  wrzuciłam około 10 baldachów bzu. Ogonki obcięłam, bo podobno mogą spowodować, że napój nabierze goryczki. Dosypałam 0.5 kg cukru i wrzuciłam pokrojoną w plasterki cytrynę i sok wyciśnięty z drugiej cytryny.  Baniaczek po dolaniu wody i zakręceniu korka trafił na 5 dni do chłodnego garażu. A dziś delektowaliśmy się naszym napojem.


Schłodzony, z lodem smakuje naprawdę dobrze! Skąd bąbelki? Na kwiatach bzu znajdują się dzikie drożdże, które w połączeniu z wodą, cukrem i sokiem z cytryny zaczynają "pracować".  


Kilka uwag:
- zerwane kwiaty najlepiej zostawić na godzinę rozłożone na papierze lub ściereczce, aby dać szansę na ewakuację ew. owadzim lokatorom
- myjąc kwiaty spłukuje się z nich pyłek, a co za tym idzie pozbawiamy się połowy aromatu
- nie zbieramy kwiatów przy drogach ani w innych podejrzanych o zanieczyszczenie miejscach