Pozdrawiam Was świąteczne z naszego mocno zakatarzonego domku ;)  Pomimo rozlegającego się z każdego kąta kichania i prychania udało nam się przygotować do świąt. W salonie rozgościła się  niewielka choinka - nasza domowa gwiazda zielonego recyclingu.


Pierwszy raz zagościła u nas w domu kilka lat temu jako świąteczny prezent od znajomych. Byłą malutka i cała obsypana sztucznym śniegiem. Po świętach wynieśliśmy ją na taras, a wiosną wkopaliśmy przed domem.  Jak się okazuje wybraliśmy jej mało szczęśliwe miejsce, bo sąsiadujące z nią rośliny dość szybko się rozrosły i zaczęły zabierać jej światło. Dlatego postanowiliśmy, że w tym roku ponownie zaprosimy ją "na salony".

Dekorowanie domów jemiołą to zwyczaj anglosaski, ale już dobrze zakorzeniony również w polskiej tradycji. Przypisuje sie jej właściwosci lecznicze i magiczne, w niektórych krajach uważa się, że jemioła chroni przed pożarem i otwiera zardzewiałe zamki. Peki jemioły najczęściej wiesza się nad drzwiami lub nad stołem jako symbol szczęścia, pojednania i płodności. Ludowe porzekadło „bez jemioły roczek goły" sugeruje, że może nam ona pomóc również finanoswo ;)
Znany jest zwyczaj całowania się pod jemiołą, co ma przynosić szczęście w małżeństwie.U mnie w tym roku jemioła znalazła swoje miejsce nad stołem

i na lustrze w salonie


Jemiołę dostałam w prezencie od sympatycznego Pana  na giełdzie kwiatowej. I tak się rozpoczęło świąteczne prezentobranie. Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu otrzymałam od jednej z moich klientek takie oto własnoręcznie uszyte cudeńka:

Dziękuję pienie Pani Aneto!
A Ewa z Przytulnego Domu zostawiła dla mnie niespodziankę w postaci kompletu dekoracji:

Pamiętacie film o Edwardzie Nożycorękim?  Zachwycały mnie rzeźby ogrodowe i fryzury, które wyczarowywał z ogromną pasją. Ja poczułam podobną pasję gdy wpadły mi w ręce gałęzie i sekator.  Zielone stroiki rozpanoszyły się wszędzie.

Najprostszy, składający się z samych gałązek i pięknej, ręcznie formowanej świecy firmy Beppe rozgościł się w salonie. Aż żal będzie tę świece zapalić :)
Na kinkietach zawisły gałązki ze wstążką w rustykalną kratkę gingham.


 W sypialni, poza skromnym stroikiem, który już pokazywałam


 pojawiło się ocynkowane wiaderko z gałązkami, szyszkami i szronionymi bombkami


Dzieci dostały zielone kompozycje według ich  życzenia, które następnie przystroiły po swojemu.
Tak wygląda stroik-girlanda Uli:


Kompozycja w wiaderku Oli:
Bukiet Ani i Mai:


Część gałązek wykorzystałam w kuchni (pokażę na co w kolejnym poście), a z reszty powstała niby-choinka na szkielecie ze styropianowego stożka. Młodsze dzieci od razu ją przystroiły własnoręcznie wykonanym łańcuchem.

Wykorzystałam dzisiejszy dzień na jako-takie ogarniecie domu, ale czuję jak mi czas umyka. Kiedy ja się wreszcie z wszystkim wyrobię? W ramach odstresowania przytaskałam do kuchni stertę gałązek i sekator.


Stroików powstało kilka, bo każdy chciał mieć coś świątecznego w swoim pokoju. Jeden ze stroików zawiesiłam na drzwiach wejściowych. Co roku wieszałam tam wianek, ale jakoś tym razem nie miałam wystarczająco dużo weny  twórczej ;)


Rzadko używam bombek w dekoracjach wystawianych na dwór. Szklane szybko się niszczą, a do plastikowych jakoś nigdy  nie miałam przekonania. W tym roku bombka jednak się w stroiku znalazła, bo sama sobie rzuciłam wyzwanie. Na zakupach w Marcpolu przypadkiem zobaczyłam na półce srebrne plastikowe koszmarki.  Lakier srebrny metalik, tona naklejonego byle jak brokatu i widoczne z daleka ślady zgrzewania ze sobą dwóch połówek bombki. Pomyślałam: ciekawe, czy coś z tego da się zrobić? Cena za komplet 2 szt. była 2,50 zł więc ryzyko było niewielkie. W domu Ula wyjmując zakupy miała minę jakby zobaczyła w torbie pająka albo innego robala. Co masz zamiar z tym zrobić mamo? No chyba nie chcesz tego powiesić na choince?  Pewnie, że nie. Najpierw wzięłam papier ścierny i zdarłam srebrny lakier wraz z większością brokatu i przeszlifowałam spawy.


Plastik pod spodem okazał się być w ładnym, ciemnozielonym kolorze. Resztki mocno przetartego metalicznego lakieru dawały całkiem sympatyczny efekt. Zastanawiałm się nawet, czy jej tak nie zostawić, lakierując jedynie bezbarwnym, mocno połyskującym lakierem. Ale potrzebna mi była wersja w beżach i brązach, więc ostatecznie pomalowałam bombkę kremową farbą i okleiłam jej środkową cześć serwetką ze złotymi motywami. Zalakierowałam trzykrotnie (bo w końcu na dwór miała iść) a przewężenia na bombce udekorowałam złoconym sznureczkiem.


Może taka bombka okaże się trwalsza od szklanej i nie zaszkodzą jej deszcz ani śnieg.

Miało być tak miło - wspólne przygotowywanie dekoracji adwentowych, pieczenie pierniczków i pakowanie upominków na klasowe Mikołajki. Zdjęłam nawet ze strychu pierwsze pudełka z dekoracjami. 

A potem życie dopisało swój scenariusz. Moja córka Ania pośliznęła się w szkolnej łazience i próbując złapać równowagę uderzyła łokciem w kran. I zamiast pieczenia ciasteczek była gonitwa po lekarzach. Werdykt: złamana główka kości ramienia. Gips, temblak i cztery tygodnie bez możliwości używania prawej ręki.  Pocieszaliśmy ją, że chociaż urodziny zdążyła zaliczyć w pełni sprawna.


Z drugiej strony jakoś tak się złożyło, że Ula zaraz po urodzinach trafiła do szpitala a Ania zaraz po urodzinach złamała rękę. Strach się bać... Moje urodziny są w grudniu, pozostałych córek w styczniu. Może tym razem obędzie się bez dodatkowych atrakcji?

Nie wiem co takiego magicznego ma w sobie ta szklana śnieżna kula, ale od wczoraj wszyscy po kolei potrząsają nią żeby obsypać aniołka śniegiem ;)

Wieczory nadchodzą tak szybko. Ocieplamy te chwile blaskiem świec. Dziś także tych na urodzinowym torcie Ani. Jakim cudem ona ma już 10 lat?  Kiedy się wprowadzaliśmy do naszego domu miała zaledwie kilka miesięcy i brudziła wszystko co się dało łapkami upaćkanymi jej ulubionymi brzoskwiniami.


Adwent to dla mnie czas refleksji. Przypominam sobie chwile, które minęły i uśmiecham się do każdej z nich. I do tych szczęśliwych, bo były wspaniałe i do tych niezbyt miłych, bo przecież minęły. Patrzę na moje coraz bardziej samodzielne dzieci i zastanawiam się jak to będzie kiedy wydorośleją. Czy podobnie jak ja będą się uśmiechać do wspomnień? 

Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią dziś w Magazynie Inspiracji zamieściłam tutorial dotyczący adwentowego stroika, a  zasadzie stroików. Bazą jednego z nich jest taca-gwiazda, którą przytargałam do domu z AgoHome. Komplecik tac urzekł mnie, gdy tylko zobaczyłam je w katalogu importera. Jakoś od razu zobaczyłam mniejszą z tac w takiej aranżacji:

Korciło mnie, aby zrobić bombkę na bazie szklanego medalionu. Trochę miałam tremę, bo na blogach napatrzyłam się na takie cudeńka, że aż mi dech zaparło. Zebrałam się w sobie i zrobiłam takie cacko:

Metoda prosta: decoupage na bombce, werniks, malowanie farbą kredową, woskowanie i wstążeczka.  Nie obeszło się bez kilku wpadek, ale jak to mówią pierwsze koty za płoty. Kolejne bombki będą lepsze :)
Zdjęcia (niestety) przekłamują kolory, bo robiłam je wczesnym rankiem, kiedy jeszcze było szaro.
Postanowiłyśmy z Ulą, że w tym roku świąteczne dekorowanie domu zaczynamy 1 grudnia. Mamy zamiar codziennie zrobić kolejną prostą dekorację lub przedmiot użytkowy.  Dekoracje wraz z instrukcją ich wykonania będziemy zamieszczać w Magazynie Inspiracji. Roboczo nazwałyśmy to sobie "24 dni świątecznych prac".  Sama jestem ciekawa co nam z tego wyjdzie ;)

Wpadłam na niego przypadkiem. I do niczego nie był mi potrzebny. Ale jak już pisałam pędzel mnie świerzbi jak się co marnuje, więc przygarnęłam PRL-owską sierotkę. Teraz ma kolor Chalk Grey uzyskany za pomocą farb kredowych Autentico Chalk Paint.


Dołożyłam do niego również stylizowane napisy i przetarłam w narożnikach. Nawoskowałam porządnie, bo przecież to nie dekoracja, a przedmiot użytkowy.


A tak wyglądał na początku. Pomijając brud i lekkie wgniecenia lakieru na blacie nic mu nie dolegało. Wystarczyło go wymyć, rozkręcić i zmatowić całą powierzchnię drobnoziarnistym papierem ściernym. Ubytków nie szpachlowałam, bo były na tyle płytkie że farba je z łatwością pokryła.

W przypadku takich mebli, politurowanych "na wysoki połysk" trzeba się liczyć z tym, że pierwsza warstwa farby będzie się rozprowadzać nierównomiernie. Nie szkodzi, wyrówna się przy kolejnej. Może być też tak, że nie wystarczą standardowe dwie warstwy i trzeba będzie położyć trzecią.  Można wtedy ostatnią warstwę dać lekko rozcieńczoną wodą. I ważne: póki nie wyschnie pierwsza warstwa nie kładziemy drugiej!  Co do stolika, to nadal nie jest mi do niczego potrzebny, więc pewnie wyląduje na Allegro :)

Wypatrzyłam je w Selgrosie już dawno temu, ale były jak na mój gust za drogie. Po kilku tygodniach "półkowania" cena została obniżona z ponad 30 zł na 15. Nadal się wahałam i wzięłam tylko jedną.


Wosk w środku pachniał jak balsam do ciała albo krem do rąk i był zmieszany z brokatem.  Widocznie nie tylko ja miałam mieszane odczucia w stosunku do tych świec, bo ostatnio cena spadła do 9.90 zł.

Zgarnęłam z półki wszystkie trzy, jakie zostały. Nie chodziło mi bowiem o same świece, a bardziej o słoiczki. Całkiem ładne i z hermetyczną pokrywką.


Okazuje się jednak, że same świece też się dobrze sprawdzają. Palą się długo,  zapach jest wyczuwalny tylko przy samej świecy, a brokat opadł na dno i nie przeszkadza. 

Stoliczek malowany farbami na bazie oleju lnianego gotowy.  Na razie powędrował do AgoHome, ale pewnie jeszcze do nas wróci :)

Farba trzyma się dobrze, choć w dotyku jest zupełnie inna niż akrylowa czy kredowa. No i w niczym nie przypomina paskudnych farb olejnych jakie pamiętam z dzieciństwa (lamperie czy drzwi z których potem farba złaziła płatami). 


Przeglądając zdjęcia w aparacie znalazłam pudełko, jakie niedawno ozdabiałam dla klientki.  Miało być skarbczykiem na kartki i życzenia z okazji ślubu.  Pudełko oryginalnie miało być herbaciarką, ale po usunięciu przegródek i pomalowaniu ciemnoszarą bejcą nadało się w sam raz na skarby.


Zmieszałam pastę barwiącą z wosku i kremowej farby kredowej. Wtarłam w pudełko, co równocześnie zabezpieczyło drewno i dało efekt jasnej przecierki.

Zgodnie z życzeniem klientki nakleiłam na wieczku serwetkowy motyw aniołków. Zabezpieczyłam go werniksem, a potem również zawoskowałam (aby nie błyszczał,). 


Na plakietkę ze sklejki za pomocą zmywacza do paznokci  przeniosłam wydruk z drukarki atramentowej. Następnie okleiłam plakietkę motywem serwetkowym z delikatnym kwiatowym wzorem. Zabezpieczyłam ja lakierem i przymocowałam do wieczka. Zgodnie z życzeniem zamawiającej plakietka znalazła się na wierzchu pudełka, ale równie ładnie wyglądałaby wewnątrz.



A tak wyglądała całość: