Pogoda sprzyjała pracom ogródkowym, więc do komputera mnie nie ciągnęło.  Odchwaściłam skalniak, przesadziłam kilka roślin,  pomalowałam stertę różnych rzeczy czekających na swoją kolej w naszym garażu.  I mam nadal niedosyt ;)


Ogród kipi kwiatami i zapachami.



 Róże zaglądają nam do okien (a ten zapach!)


No i jak tu się nie cieszyć takimi widokami?


O skalniaku po "remoncie" opowiem i pokażę go innym razem.  Teraz pochwalę się deseczkami :)
 Eksperymentuję z nakładaniem kolorowych wosków na drewno. Trenowałam na starych deskach i taki efekt mi wyszedł:


Moim zdaniem efekt fajny (im bardziej "stargana życiem" deska tym ciekawszy).  Jak uzyskać taki efekt pokazałam tu (klik)

Wpadłam do hurtowni po zupełnie co innego, ale jak to zwykle bywa: "tego co Pani chciała chwilowo nie ma, Pani zobaczy może coś innego się nada?". Nic mi się "nie nadało", za to wyoglądałam uczciwie wszystkie półki i zakamarki. W efekcie wyszłam z brązowymi drewnianymi ramkami, których zakupu wcale nie planowałam ale wpadły mi w oko. Pomyślałam, że klimatem będą pasowały do ścian w naszym wiejskim siedlisku. Przeszkadzało mi jedynie, że choć postarzane to były mimo wszystko takie "nowe" i grzeczne. Postanowiłam trochę je przybrudzić.





Brudzenie ciemnego drewna patyną na ciemno nie miałoby jednak sensu, zamalowywać drewna nie chciałam. Postawiłam na wosk. Najbardziej pasujące mi kolorystycznie do siedliskowych wnętrz były Petrol (Byta-yta)  w kolorze kaczego jaja i Islandica (Amazona)  w zielonkawym odcieniu.  Wybrałam Islandicę. Nawoskowałam grubo miejsca w których były tłoczone wzory, spoiny, defekty drewna., rysy itp. Po kilku minutach zdjęłam nadmiar wosku szmatką, tak by pozostał tylko we wgłębieniach i nierównościach. Uzyskałam efekt o jaki mi chodziło - delikatne podkolorowanie drewna.



Na zdjęciach pokazuję Wam ramki po woskowaniu i przed woskowaniem.  Różnica nie jest duża, jednak według mnie nabrały nieco bardziej "wiekowego" charakteru.

Muszę się do czegoś przyznać - przygarniam mnóstwo różnych gratów, które w zamierzeniu właścicieli powinny wylądować na śmietniku. Myśl, że mogą na zawsze zniknąć w wielkiej paszczy śmieciarki napawa mnie smutkiem. Tak było również z kilkoma starymi ramkami. Jak to strychowe znaleziska: rozchwiane i lekko obtłuczone ale całe. Pomyślałam, że są dobrą bazą do różnych majsterkowych projektów i odkupiłam je za kilka złotych. Skleiłam, żeby przestały się kiwać i odłożyłam "na potem". Przeleżały w pracowni kilka miesięcy czekając na swoją kolej, a teraz za sprawą TV Puls zmieniły się w tablice pele-mele.


Zostałam zaproszona jako ekspert do udziału w inauguracyjnej emisji nowego programu Twój Puls. Jako temat swojego pokazu wybrałam tzw. tablicę niezapominajkę. Pomyślałam, że to zadanie w miarę proste do zrobienia nawet dla niezbyt wprawnej osoby, a z drugiej strony możliwe do pokazania w ograniczonym telewizyjnym czasie.  Szafy z pewnością nie zdążyłabym przemalować w kilka minut ;)

Na wizji można było zobaczyć jak nowe życie dostaje tablica w zielonej oprawie. Powstała na bazie złoconej, prostej ramy. W przetartych miejscach widać pierwotne malowanie. Do tego kawałek tapicerskiej gąbki, materiał który kiedyś kupiłam z myślą o zasłonach i trochę wstążki.



Gąbka została docięta na wymiar otworu i za pomocą dwustronnie klejącej taśmy zamocowana na tylnej płycie. Rama oryginalnie nie miała plecków, więc zrobiłam je z bardzo sztywnego kartonu ze skrzynki na owoce. Inne moje tablice mają plecki docięte z hdf lub sklejki. Karton ma swoje zalety - jeśli chcecie dodatkowo wzmocnić guziczkami miejsca w których krzyżują się wstążki można bez większego  problemu mocną nicią i grubą igłą przeszyć na wylot materiał, gąbkę i tekturę.  Warto sobie przy tym pomóc kombinerkami (do chwytania igły). W przypadku plecków ze sklejki można w takie miejsca wstrzelić zszywkę tapicerską i guzik dokleić maskując w ten sposób zszywkę. Przy pleckach z hdf najlepiej za pomocą wiertarki zrobić otworki w miejscach  w których mają być doszyte guziki. Wtedy na jednej stronie przyszywamy guzik ozdobny, a na drugiej (czyli na tyle) płaski  guzik pościelowy.

 


Do pokazania w programie przygotowałam w sumie cztery tablice. Jedną już kiedyś pokazywałam na blogu. To tablica zrobiona ze starych drzwiczek od szafki. Drugie drzwiczki są teraz lustrem w mojej łazience.


Nowe tablice ubrałam w jeansowe tkaniny. Doskonale współgrają z szarymi, przecieranymi ramami. Jedną po programie podarowałam Kasi Cichopek. Na którą stawiacie?

Teraz cierpliwie czekam na powtórkę programu, bo nie miałam możliwości zobaczyć go 7 kwietnia.  Kolejny odcinek z moim udziałem zostanie wyemitowany jutro. I wygląda na to, że znów go nie obejrzę, bo w tym czasie będę nagrywać kolejny :)
No cóż, zostaje mi jedynie liczyć na Waszą opinię!
Pierwszą (i bardzo dla mnie miłą) znalazła moja córka na blogu Doroty Zawadzkiej.